ตอนที่ 687 ร่องรอยที่ทําให้เข้าใจผิด
“หัวหน้าพวกคุณเป็นผู้หญิงไปกันสองคนมันไม่ปลอดภัยให้ผมกับน้องผู้ชายอีกคนไปด้วยเถอะ” เพื่อนร่วมงานผู้ชายคนหนึ่ง
เสนอขึ้นมาด้วยน้ําเสียงที่เป็นห่วง
“ไม่ เรื่องนั้นไม่จําเป็น พวกเรามีผู้ชายแค่ไม่กี่คนและพวกเราส่วนใหญ่ก็อยู่ที่แคมป์กันแล้ว พวกคุณสองคนควรจะอยู่ดูแลที่นี่เพื่อ ว่าจะมีเรื่องอะไร ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับพวกผู้หญิงตอนที่คุณไม่อยู่พวกเธอจะปกป้องตัวเองไม่ได้” วิเวียนสั่งเคร่งครัด
ทุกคนยินดีออกมาเที่ยวพักผ่อนกับวิเวียน ดังนั้นเธอจึงต้องมั่นใจว่าทุกคนจะได้กลับบ้านกันอย่าง
ปลอดภัย
“ถ้าอย่างนั้นใครจะปกป้องพวกคุณสองคนล่ะ?” ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้นมา คําพูดของวิเวียนถึงแม้ว่าจะมีเหตุผลแต่เข้าก็ยังคงเป็น ช่วงที่จะให้ผู้หญิงสองคนออกไปกันตามลําพัง
“โอ๊ย หยุดเสียเวลาพูดพล่ามได้แล้ว ซาร่าห์ยังรอให้เราไปช่วยอยู่นะ” แชนนอนพูดขึ้นมาก่อนที่วิเวียนจะทันได้พูดอะไร เธอยัง พูดต่อว่า “หัวหน้าเอาสเปรย์พริกไทยไปด้วย เพราะฉะนั้นพวกเราไม่เป็นอะไรแน่ หยุดเป็นห่วงไร้สาระสักทีได้ไหม? อีกอย่าง เธอ พูดถูกสิ่งที่สําคัญที่สุดก็คือความปลอดภัยของทุกคน”
หลังจากนั้นแขนนอนจึงหันไปหาวิเวียนและพูดต่อว่า “วิเวียนรีบไปเถอะ แม้ว่าฉันกับซาร่าห์จะไม่ลงรอยกันแต่เราก็เป็นเพื่อน ร่วมงานกันมาหลายปี ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ ฉะ…ฉันก็คงรู้สึกแย่”
น้ําเสียงของแขนนอนสั่นเครือเมื่อเธอพูดถ้อยคําเหล่านั้นออกมา สีหน้าของเธอมีแต่ความเศร้าเสียใจ ในสถานการณ์ตอนนั้นไม่มี
ใครสงสัยคําพูดของเธอ
“ไม่เป็นไรนะไลโอเนล อยู่กับทุกคนที่นี่และช่วยดูแลความปลอดภัยขอบทุกคนด้วย ฉันกับแขนนอนจะออกไปตามหาซาร่าห์” วิ เวียนสั่งผู้ชายที่อยู่ข้างเธออย่างรวดเร็ว จากนั้นเธอก็ลากแชนนอนไปตามทางที่แขนนอนเดินมาเมื่อสักครู่นี้
“แชนนอนเธอได้ยินเสียงซาร่าห์ร้องให้ช่วยจากที่ไหน? ทําไมพวกเราถึงไม่ได้ยินอะไรเลยทั้งๆ ที่เราเดินมาไกลมากแล้ว?” วิเวียน
ถามเธอ เธอเริ่มวิตกกังวลมากขึ้นเพราะพวกเธอเดินออกมาไกลจากแคมป์มาก
ตอนแรกวิเวียนคิดว่าพวกเธอคงจะเดินออกมาไม่ไกลจากแคมป์เท่าไหร่ แต่ตอนนี้พวกเธอกลับเดินลึกเข้ามาในป่า แต่ถึงอย่างนั้น
พวกเธอก็ยังเดินไม่ถึงจุดที่แชนนอนบอกสักที
“พวกเราเดินเกือบถึงแล้ว ฉันได้ยินซาร่าห์ร้องขอให้ช่วยใกล้ๆ นี่แหละ ฉันคิดว่าอีกสักพักเราคงจะพบเธอ” แชนนอนตอบ น้ํา เสียงของแชนนอนฟังดูแปลกๆ ขณะที่เธอพูด ราวกับเธอกลัวว่าวิเวียนจะค้นพบอะไรบางอย่าง
แท้จริงแล้วแชนนอนไม่จําเป็นต้องกังวลเลย เพราะวิเวียนเป็นห่วงซาร่าห์มากจนเธอไม่ทันได้สังเกตอะไร
วิเวียนไม่ได้สงสัยอะไรและรีบเดินตรงไปข้างหน้า ทันทีที่เธอได้ยินแบนนอนบอกว่าซาร่าห์อยู่ใกล้ๆ แถวนี้ ขณะที่วิเวียนเดินไป
เธอก็ตะโกนเรียกชื่อซาร่าห์ไปด้วย
แขนนอนแอบโล่งใจเมื่อเห็นว่าวิเวียนเชื่อคําโกหกของเธอ เธอยิ้มออกมาอย่างชั่วร้ายขณะที่เดินตามหลังวิเวียนไป
หลังจากที่เดินลึกเข้าไปอีกเล็กน้อย แชนนอนก็สํารวจสภาพแวดล้อมรอบตัวขณะที่เดินตามวิเวียนไปอย่างใกล้ชิด และแขนนอน ก็มองเห็นจุดที่เธอทําเครื่องหมายเอาไว้ก่อนหน้านี้
สายตาของแชนนอนแฝงความยินดี เธอตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้นว่า “หัวหน้าเร็วเข้าตรงนั้น!”
“มีอะไร?” วิเวียนถามขณะที่วิ่งไปหาแชนนอนอย่างรวดเร็ว เธอถามว่า “เธอเจอร่องรอยอะไรงั้นเหรอ? ซาร่าห์อยู่แถวๆ นี่ใช่หรือ
เปล่า?”
วิเวียนเดินไปหาแซนนอนและมองไปยังทิศทางที่แชนนอนซี้บอก เธอก้มลงมองดูใกล้ๆ และเธอก็รู้สึกว่ามีคนผลักด้านหลังเธอ
อย่างแรง
“ว้าย!” วิเวียนร้อง เธอร่วงหล่นลงมาอย่างรวดเร็วและมองเห็นพื้นใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ ตอนแรกเธอคิดว่าเธอคงจะตกกระแทกพื้น อย่างแรง แต่ขณะที่หล่นลงมาเธอก็พบว่าด้านล่างมีกับดักอยู่
ตุ้บ! เสียงดังก้องขณะที่วิเวียนหล่นลงมาในหลุม เธอรู้สึกว่าอวัยวะภายในของเธอคงจะแตกละเอียด เธอหลับตาอยู่นานก่อนที่จะ ค่อยๆ คุ้นขึ้นกับความเจ็บปวด
เมื่อลืมตาขึ้นมาวิเวียนก็พบว่าหลุมที่หล่นลงมานั้นลึกมาก มันเหมือนกับดักที่นายพรานเอาไว้ใช้จับสัตว์ที่ดุร้าย วิเวียนเงยหน้าขึ้น ไปก็เห็นแซนนอนยืนยิ้มอย่างชั่วร้ายอยู่ด้านบน
เมื่อเห็นสีหน้าเย้ยหยันของแชนนอน วิเวียนก็รู้ได้ทันทีว่าแชนนอนเป็นคนที่ผลักเธอลงมา แขนนอนผลักฉันลงมาทําไม?