Hmmarkad

ตอนที่ 397  “ไม่ต้องขวางเธอ เธอออกนอกประเทศไม่ได้หรอก” เสียง…สันมา  ตอนนี้ไอ้หย่ากลายเป็นบุคคลทําผิดกฎหมาย ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถผ่านด่านตรวจสอบความปลอดภัยไป  ได้  ขณะนี้ไอ้หย่ากําลังเข้าแถวอยู่ เธอวางแผนที่จะไม่กลับประเทศชั่วคราวจึงนําเงินห้าแสนหยวนออกนอก ประเทศด้วยเพื่อซ่อนตัวสักพัก รอให้สถานการณ์สงบลงแล้วค่อยกลับมา  เธอรู้สึกว่าเสวี่ยเฟยจิวเวลรี่จะทําให้เธอเดือดร้อน  เพราะเธอได้น่าหายนะมาสู่บริษัทและยังยั่วยุสีจิ่วเฉินด้วย  เมื่อถึงตาของไอ้หย่าเธอก็หยิบเอกสารออกมาและยื่นให้ทันที เห็นแต่พนักงานตรวจสอบที่เงยหน้ามองเธอ  ไอ้หย่าจึงถามด้วยความกังวลว่า “มีปัญหาอะไรไหม”  ด่านศุลกากรนําเอกสารส่งคืนให้เธอ “คุณผู้หญิง ขอโทษด้วย คุณถูกห้ามออกนอกประเทศแล้ว เชิญกลับ  ไปซะ!”  “อะไร เป็นไปได้ยังไง สาเหตุอะไร ทําไมฉันถึงถูกห้าม” สีหน้าของไอ้หย่าเปลี่ยนไป  “ถึงอย่างไรก็ตาม คุณถูกห้ามออกนอกประเทศ คุณก็รู้ว่าเป็นเพราะสาเหตุอะไร!” พนักงานตรวจสอบความ  ปลอดภัยมองเธออย่างหมดความอดทน  ไอ้หย่าตื่นตระหนกตกใจ เธอถือกระเป๋าเดินทางออกมาอีกครั้งด้วยความรวดเร็ว ยังหนีไม่พ้นอีกเหรอ? ไอ้หย่าจึงคิดหาทุกวิถีทางผ่านเพื่อนของเธอเพื่อที่จะสอบถามกับฝ่ายสันติบาล ว่าเธอทําผิดเรื่องอะไร แต่ก็  ไม่ได้รับค่าตอบ  ตอนรุ่งเช้า เวลาแปดโมงครึ่ง ถังจือซย่ามาที่หอรุ่ยเป่าอีกครั้ง เธอยังคงต้องเผชิญกับสายตาเยาะเย้ยของ เพื่อนร่วมงาน เธอจึงเดินเข้าไปในห้องทํางานของหลี่เหมย  “ตรวจสอบได้ไหม” หลี่เหมยถาม  “ไอ้หย่าเป็นคนท่า บัญชีธนาคารส่วนตัวของเธอได้รับเงินห้าแสนหยวนจากเสวี่ยเฟยอินเตอร์เนชั่นเนล และ  ฉันเจอวิดีโอที่เธอเข้าออกห้องทํางานของฉันในช่วงเวลานั้น”  หลี่เหมยถอนหายใจ “เธอเป็นขโมย …

รักวุ่นๆ ของคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 397 Read More »

ตอนที่ 396  ถังจือซย่าดื่มรังนกเสร็จจึงคว้ากระเป๋าขึ้นมาแล้วหันไปพูดกับเขาว่า “ฉันจะกลับไปที่ออฟฟิศก่อน”  สีจิ่วเฉินลุกขึ้นเช็คบิลและกลับไปกับเธอ ในออฟฟิศใหญ่ของหอรุ่ยเป่าคนที่ทํางานนอกเวลาก็เลิกงานแล้ว  เช่นกัน  สีจิ่วเฉินเดินเข้าไปในห้องทํางานกับเธอด้วยท่าทางเหนื่อยหน่าย ถังจือซย่ารู้สึกว่าเสื้อโค้ตมันเกะกะเลยถอด – มันออก เผยให้เห็นชุดเดรสรัดรูปสีกากีข้างใน ภายใต้แสงไฟทําให้รูปร่างส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอน่า  หลงใหลเป็นพิเศษ  ชายคนนั้นนั่งอยู่ตรงข้ามเธอและชื่นชมเธอ  ภายใต้แสงสว่างขนตายาวเป็นแพของถังจือซย่า ดวงตาที่ใสสะอาด ใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือ ทั้งหู ตา จมูก ปาก รวมถึงร่างกายนั้นสง่างามละเมียดละไม  ชายคนนั้นยิ่งมองดูนานขึ้น บนโลกนี้มีผู้หญิงที่สวยสดงดงามเหมาะกับเขาได้อย่างไร?  เป็นแบบที่เขาชอบมาโดยตลอด  ถังจือซย่าที่ดูเหนื่อยๆ กําลังมองไปที่อื่น นึกไม่ถึงว่าจะเห็นชายที่อยู่ตรงข้ามกําลังเท้าคางจ้องมองเธอ ไม่รู้ว่าเขามองเธอในท่านี้มานานแค่ไหน ภายใต้แสงไฟดวงตาของชายคนนั้นคล้ายกับมีกระแสน้ําวน จมูก โด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากบางเผยลมหายใจสุดเซ็กซี่  สีจิ่วเฉินยิ้มมุมปาก “การสอบสวนเป็นอย่างไรบ้าง”  “ไม่มีเบาะแสอะไร” ถังจือซย่าหันหลังพิงและเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย  “ถ้าผมช่วยตามหาคนที่ทําร้ายคุณ คุณให้รางวัลผมหน่อยได้ไหม” สีจิ่วเฉินพูดออกมาอย่างกะทันหันราวกับ  มั่นใจ  แน่นอนว่าถังจือซย่าไม่เคยคิดที่จะพึ่งพาเขา แต่เมื่อเขาพูดเช่นนี้เธอจึงตอบอย่างล้อเล่นว่า “โอเค!”  “คุณรับปากแล้ว?”  ถังจือซย่าคิดในใจ เธอตรวจตราและควบคุมนานขนาดนี้ยังหาไม่เจอ ชายคนนี้หาเจอสิแปลก  “อืม ตราบใดที่หาคนที่ทําร้ายฉันได้ ฉันจะให้รางวัลคุณ  สีจิ๋วเงินยิ้มอย่างมั่นใจ “โอเค ถือว่าตกลงแล้ว” เมื่อพูดเสร็จเขาก็ปิดสมุดบันทึกของเธอ …

รักวุ่นๆ ของคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 396 Read More »

ตอนที่ 395  “ให้ผมช่วยไหม” สีจิ่วเฉินนั่งอยู่ด้านข้างคิดอยากรับช่วงต่อจากเธอ  “ไม่ต้อง” ถังจือซย่าต้องดูด้วยตัวเอง  “เช่นนั้นก็พักหน่อย”  “ไม่ต้องหรอก” ดวงตาของถังจ๋อซย่าแดง แต่เธอไม่มีความคิดอยากพัก  “ดวงตาคุณจะล้า”ผู้ชายที่นั่งอยู่ด้านข้าห่วงใย  “ฉันต้องดูให้จบ ถังจืออย่าพูดจบ บีบตัวเองให้หลับตาพักสักครู่ เธอนวดหว่างคิ้ว บริเวณต้นคอรู้สึกถึงความ อุ่นจากฝ่ามือบีบนวดให้เธอ รู้สึกสบายอย่างมาก  ด้านนอก ไอ้หย่าถือโอกาสเข้ามาดู แต่เห็นภาพที่สีจิ่วเฉินนวดต้นคอให้ถังจ่อยย่า ในใจรู้สึกริ ยาและหวาด  กล้า  เธอดูถูกความสัมพันธ์ของถังจือซย่ากับสีจิ่วเฉินมากไปแล้ว และเธอก็กลัวว่าเรื่องของเธอจะถูกจับได้ เธอกลับมาที่ห้องทํางาน เปิดบัญชีที่โอนเงินเข้ามาห้าแสนเมื่อเข้า ในใจเธอรู้สึกไม่เป็นสุข  ถังจือซย่าพักสักครู่แล้วทํางานต่อ สีจิ่วเฉินยื่นมือหยิบแก้วกาแฟที่เธอดื่มไปเล็กน้อย เหมือนคิดอะไรออก เขา ลุกขึ้นหยิบโทรคัพท์ออกมา  สีจิ่วเฉินไม่รบกวนความคืบหน้าของถังจือซย่า แต่เขาก็มีอีกวิธีตรวจสอบ  เขากลับมาแล้ว ถังจือซย่าจ้องหน้าจอคอมตาไม่กระพริบ ทันใดนั้น มีเงาของผู้หญิงโผล่มา ทําเอาขมวดคิ้ว  แน่น  คือไอ้หย่า เธอเดินวนเวียนอยู่ในห้องทํางานของเธอไม่ถึงสองนาที แต่ตอนที่เธอออกมา เห็นชัดว่าสีหน้าลุกลี้  ลุกลน  ถังจือซย่าย้อนกลับมาดูสีหน้าของไอ้หย่าอย่างละเอียด เธอบันทึกส่วนอื่นไว้แล้ว จากนั้นกดดูต่อ  เวลาผ่านไปจนถึงหนึ่งทุ่มอย่างไม่รู้ตัว ถังจือซย่าดื่มกาแฟสองแก้วแล้ว ผู้ชายด้านข้างก็จ้องจนถึงตอนนี้ ขนาดอาหารเย็นยังปฏิเสธ ในที่สุดเขาก็ยื่นมือไปหยุดมือของเธอ  …

รักวุ่นๆ ของคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 395 Read More »

ตอนที่ 394  ถังจือซย่าหาแบบร่างของเธอเจอแล้ว เธอหยิบขึ้นมาวางบนโต๊ะ “นี่คือแบบร่างแรกของฉัน เพียงแค่ไม่มีหลัก ฐานที่ยืนยันว่าฉันไม่ได้ลอกเลียนผลงาน”  เพราะเวลาที่บริษัทยืนยัน คือเวลาที่นําเข้าระบบ และเห็นชัดว่าอีกฝ่ายเอาชนะเธอไปแล้ว  “ผมเชื่อคุณ” สายตาที่ลึกซึ้งของสีจิ่วเฉิน เป็นความมั่นใจให้เธอ  ถังจือซย่ายิ้มเจื่อน “คุณเชื่อฉันขนาดนั้น?”  “ผมไม่เชื่อผู้หญิงของผม จะให้ผมไปเชื่อใคร” สีจิ่วเฉินสายตาหนักแน่น  ถังจือซย่าชะงักเล็กน้อย คําพูดของเขาเพิ่มความมั่นใจให้กับเธอมาก  “ขอบคุณ ตอนนี้ฉันต้องตรวจสอบเรื่องนี้อย่างจริงจัง ดูว่าใครขโมยแบบร่างของฉันไปให้บริษัทฝ่ายตรงข้าม ถังจือซย่าพูดจบ ก้มหน้าลงมองแบบร่างของตัวเอง  นี่เป็นงานออกแบบที่เธอภาคภูมิใจมากชิ้นหนึ่ง ตอนนี้ กลับถูกอีกฝ่ายครอบครอง และยังแว้งกัดเธอ อธิบาย  ความรู้สึกไม่ถูก  “สืบหาตัวคนนี้ ผมจัดการแทนคุณ”สีหน้าของสีจิ่วเฉินหนักขึ้น กล้าแตะต้องผู้หญิงของเขา ใช้ชีวิตเบื่อแล้วใช่ ไหม  ถังจ่อซย่าเงยหน้ามองเขา ก็ได้ยินเขาพูดต่อ “และก็คนที่ใส่ร้ายบริษัทอัญมณีของคุณ ก็ต้องได้รับบทเรียน  อย่างหนัก”  ถังจือขย่า “…  สัมผัสที่หกบอกเธอว่าบริษัทนั้นแย่แล้ว  “เอาล่ะ ตรวจสอบก่อนเถอะ ! “ถังจือซย่าตัดสินใจขอดูกล้องวงจรปิดในห้องทํางานก่อนค่อยว่ากัน  ห้องพนักงานรักษาความปลอดภัยค้นวิดิโอในช่วงเวลานั้นออกมาอย่างแข็งขัน ส่งเข้าในคอมของถังจือซย่า สี  จิ่วเฉิน หลี่เหมยสวนดูเป็นเพื่อนเธออยู่ที่นี่  วินาทีนี้ ไอ้หย่าที่นั่งอยู่ในห้องทํางานรู้สึกกังวลขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว …

รักวุ่นๆ ของคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 394 Read More »

ตอนที่ 393  ถังจือบย่านั่งอยู่ไม่พูดจา  “เรื่องแบบนี้ฉันคิดว่าเธออย่าคิดขอร้องให้ประธานสีช่วยเธอเลย เธอรีบขอโทษและชดใช้ ช่วยค่าเสียหาย ของบริษัทเราเถอะ !”ไอ้หย่าเตือนเธอด้วยความหวังดี  เธอก็ไม่อยากให้สีจิ่วเฉินออกโรง เพราะเธอมั่นใจว่าตรวจสอบไม่ถึงหัวเธอแน่นอน แต่ก็ไม่อยากตื่นตูม  “ฉันไม่ได้ลอกเลียนแบบ ทําไมฉันต้องขอโทษ คนที่ต้องขอโทษคืออีกฝ่ายต่างหาก” ถังจือซย่าเงยหน้า มอง เธอด้วยสายตาเย็นชาไร้อารมณ์  “ถังจือซย่า ตอนนี้เธอกลายเป็นตัวตลกในวงการออกแบบแล้ว เธอยังปากแข็ง? ต้องให้ชื่อเสียงของหอรุ่ยเป่า เสียหายป่นปี้ก่อนใช่ไหม เธอถึงจะขอโทษ”ไอ้หย่าโกรธขึ้นมาทันที “อนาคตของหอรุ่ยเป่าจะเสียหายเพราะ เธอไม่ได้”  เธอก็แค่อยากบีบให้ถึงจ่อซย่าขอโทษ  ถังจือซย่าลุกขึ้นยืน พูดด้วยน้ําเสียงเยือกเย็น “ฉันจะไม่ขอโทษจนกว่าเรื่องจะตรวจสอบชัดเจน” ไอหย่าชะงักพูดด้วยความโกรธ “ถังจือซย่า อย่าคิดว่าประธานสีชอบเธอ เธอสามารถไม่กลัวฟ้าดิน เรื่องลอก เลียนแบบขายหน้ามากพออยู่แล้ว เธอยังจะทําให้เป็นเรื่องใหญ่?”  บนใบหน้าที่งดงามของถังจือซย่า เผยแสงแห่งความไม่ยอมแพ้ “ฉันไม่ได้ลอกเลียนแบบ ฉันไม่ขอโทษ  แน่นอน”  ไอ้หย่าตกใจ ไม่เคยเห็นคนที่แข็งข้อเท่าถังจือซย่ามาก่อน  เธอมองเหยียดถังจือซย่า “เช่นนั้นฉันจะรอดูว่าเธอจะจบอย่างไร ! ”  หลี่เหมยยืนอยู่ในห้องทํางาน เธอคิดไปคิดมา อีกฝ่ายมาด้วยความรุนแรง ไม่ดีต่อถังจือซย่าจริงๆ เธอเลยยก โทรศัพท์กดโทรหาสีจิ่วเฉิน  “ฮัลโหล” เสียงของสีจิ่วเฉินลอยออกมาจากโทรศัพท์  …

รักวุ่นๆ ของคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 393 Read More »

ตอนที่ 392  “ใจเย็นหน่อย ฉันรู้สึกว่าอีกฝ่ายมีแผนการมา เราอย่าเดินตามแผนของพวกเขา” หลี่เหมยตบไหล่ของเธอ ถังจือซย่าเดินเข้าไปในห้องประชุม มองห้าคนที่นั่งอยู่ ทนายสองคน ผู้จัดการหนึ่งคน และพนักงานอีกสองคน “คุณคือถังจือซย่า? คนที่ลอกเลียนแบบผลงานของพนักงานบริษัทเรา?” อีกฝ่ายพูดเสียดสี  ถังจือซย่ามองคนพูดด้วยสายตาเย็นชา “คุณมีสิทธิ์อะไรมาพูดว่าฉันลอกเลียนแบบ” “พวกเรามีหลักฐานยืนยันว่าคุณลอกเลียนแบบ อีกทั้ง คัดลอกงานของพนักงานของเราขึ้นจัดแสดง”  “ลอกหรือไม่ลอกในใจฉันรู้ดี”ถังจือซย่าพูดด้วยความหนักแน่น  และในเวลานี้ มีผู้ชายคนหนึ่งหยิบ IPAD ขึ้นมา ยื่นโครงออกแบบให้ “คุณถัง ดูผลงานสองชิ้นนี้สิ ! หนึ่งชิ้นใน นั้นคือผลงานของพนักงานเรา อีกชิ้นคือของคุณ พูดไม่ได้ว่าเหมือนกันทั้งหมด แต่พูดได้ว่าไม่มีความต่าง”  ถังจ๋อซย่าขมวดคิ้ว ตอนที่เห็นผลงานบน IPAD เธอตะลึงค้าง ผลงานชิ้นนี้เหมือนของเธอมาก มีเพียงบางจุด ที่ไม่เหมือน และเป็นเพียงรายละเอียดเล็กๆ  “นี่เห็นชัดว่าเป็นผลงานของฉัน พวกคุณต่างหากที่ลอกเลียนแบบ”ถังจือซย่าวาง IPAD ลงด้วยความโมโห  “คุณถัง พวกเข้าใจว่าคุณมีความสามารถไม่มากพอ อาศัยการลอกเลียนแบบผลงานของนักออกแบบบริษัท เรา เราเข้าใจ” ผู้จัดการคนนี้พูดเหมือนเห็นใจ  “เช่นนั้นน่าเสียดายแล้ว นักออกแบบถังเป็นคนที่มีความสามารถโดดเด่นของบริษัทเรา เธอไม่มีทางลอกเลียน แบบผลงานของคนอื่นแน่นอน” …

รักวุ่นๆ ของคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 392 Read More »

ตอนที่ 391  หลี่เหมยเพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ํา เธอขมวดคิ้วถามทันที “พวกคุณเป็นใคร”  “ผมชื่อหวังเหว่ยผู้จัดการเสวี่ยเฟยจิวเวลรี่ สงสัยว่าพนักงานของบริษัทคุณลอกเลียนแบบผลงานของ พนักงานบริษัทผม พวกเรากําลังดําเนินการตามกฎหมาย” ผู้ชายคนนี้พูดอย่างหนักแน่น เหมือนเกิดเรื่องนี้จริง และเหตุการณ์ร้ายแรง  ในสายธุรกิจเดียวกัน ไม่มีทางทําเรื่องแบบนี้แน่นอน หลี่เหมยหัวเราะแห้งขึ้นมาทันที “พวกคุณพูดด้วยหลัก ฐาน อย่าใส่ร้ายป้ายสีพนักงานของเราสุ่มสี่สุ่มห้า ไม่เช่นนั้นพวกเราจะร้องคุณหมิ่นประมาท”  “ในเมื่อพวกเรามายืนอยู่ตรงนี้ได้ ต้องมีหลักฐานแน่นอน บริษัทของคุณมีนักออกแบบ อถังจือขย่า ข่ไหม เธอส่งผลงานเข้าร่วมโครงการประกวดอัญมณีฤดูใบไม้ผลิในปีหน้าใช่ไหม ผลงานของเธอลอกเลียนแบบผล งานของพนักงานบริษัทผม พวกเรามีสิทธิ์ดําเนินการทวงความรับผิดชอบจากเธอ รบกวนเชิญเธอออกมา”  หลี่เหมยหวั่นใจอย่างไม่รู้ตัว ถังจือซย่าถูกหาว่าลอกเลียนแบบ? เป็นไปได้อย่างไร  “นักออกแบบคนนี้ลากิจ มีเรื่องอะไรฉันจัดการเอง”  “พวกเรานอกจากจะทวงความรับผิดชอบจากเธอ ยังต้องทวงความรับผิดชอบโทษฐานบริษัทคุณบริหารงาน ไม่ดี” ผู้ชายคนนี้พูดอย่างเหิมเกริม  เห็นชัดว่าไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปแน่  “โอเค ฉันติดต่อให้นักออกแบบของเราออกมาเคลียเรื่องนี้” หลี่เหมยพูดจบ เดินเข้าไปในห้องทํางาน เธอหยิบ โทรศัพท์ออกมากดโทรหาถังจือ ปา  ถังจือซย่าในตอนนี้กําลังดูผลรายงานอยู่ที่บริษัทของคุณพ่อ เธอที่หัวกําลังจะระเบิด พอได้ยินเสียงโทรศัพท์ รับถอนหายใจและกดรับ “ฮัลโหล พี่เหมย”  “จ๊อซปา เมื่อสักครู่มีผู้จัดการบริษัทอัญมณีมาหา บอกว่าสงสัยว่าเธอลอกเลียนแบบผลงานของบริษัทเขา …

รักวุ่นๆ ของคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 391 Read More »

ตอนที่  “ฉันไม่ถือสาหรอก” เมื่อผู้ชายคนนั้นพูดจบ ก็โน้มตัวลงมาใกล้กับเธอมากขึ้นอีก  ถังจือซย่ายันข้อศอกขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ แล้วจูบไปที่ด้านข้างใบหน้าของเขา “รบกวนไปส่งเฉินเฉินให้หน่อย  ขอบคุณค่ะ”  สีจิ่วเฉินเอื้อมมือไปโอบเธอเข้ามาในอ้อมแขนอย่างรวดเร็ว ทําให้ใบหน้ารูปไข่ของเธอถูไถอยู่ที่หน้าอกของ เขา มือของเขาลูบไล่ไปบนศีรษะของเธอ ริมฝีปากที่มาพร้อมกับลมหายใจอุ่นจูบลงบนคอของเธอ  เป็นฉากแสดงความรักระหว่างคู่สามีภรรยาที่ควรจะมีให้กันทุกวัน อัตราเร่งการเต้นของหัวใจถังจือซย่าเร็วขึ้น มาก ใบหน้ารูปไข่ของเธอก็แดงระเรื่อขึ้นมาในทันที  น้ําเสียงที่ทุ้มต่ําและแตกพร่ากระซิบที่ข้างหู “เมื่อคืนวานเธอทรมานฉันเกือบตายแล้ว”  พูดไปแล้ว ก็ยังฃบเบาๆ ที่ใบหูของเธอ ถังจือซย่าสั่นไปทั่วทั้งร่าง แล้วผลักเขาออกด้วยความเขินอาย “สีจิ๋ว เฉิน คุณรีบไปได้แล้วน่า!”  สีจิ่วเฉินที่รบกวนการนอนหลับที่กําลังดีของเธอ ในที่สุดก็ผลักประตูจากไปอย่างมีความสุข  มีเขาไปส่งลูกชายที่โรงเรียน ถังจื้อซย่าก็หลับต่อด้วยความสบายใจเป็นอย่างมาก ของเพียงมอบลูกชายให้ กับเขาเท่านั้น เธอถึงวางใจได้อย่างนี้!  ในร้านกาแฟร้านหนึ่งที่อยู่ใกล้กับหอรุ่ยเป่า ไอ้หย่าที่ได้รับโทรศัพท์ก็เดินเข้ามา มองไปที่คนที่รออยู่ใน ตําแหน่งนั้นคนหนึ่ง เธอมองซ้ายแลขวาอย่างร้อนตัวเล็กน้อย “คุณมาหาฉันทําไม”  “ไอ้หยา ขอบคุณที่ครั้งที่แล้วคุณเอาแบบมาให้ฉัน ฉันพอใจมันเป็นอย่างมาก ตอนนี้เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้ ทาง บริษัทของพวกเราตัดสินใจว่าจะใช้ฉบับร่างชุดนี้ทําการฟ้องร้องหอรุ่ยเป่า และเตรียมที่จะทําให้ชื่อเสียงของ หอยเป่าเสียหายได้เลย” ผู้หญิงคนนี้พูดออกมาอย่างไม่อ้อมค้อม  สีหน้าของไอ้หย่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย “ไม่ได้บอกว่าแค่เอาไปทําการลอกเลียนแบบออกมาอีกชุดเท่านั้นเหรอ ทําไมถึงต้องฟ้องร้องหอรุ่ยเป่าด้วยล่ะ”  “ช่วยไม่ได้ หอรุ่ยเป่าปล้นธุรกิจของพวกเราไปมากเกินไปแล้ว เจ้านายของพวกเราตัดสินใจที่จะทุ่มวางเดิม …

รักวุ่นๆ ของคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 390 Read More »

ตอนที่  ถังจือซย่าติดอยู่ที่หน้าอกของเขา ฟังเสียงหัวใจที่เต้นแรงของเขาอย่างไม่อาจจะเพิกเฉยได้ ภายในใจก็อ่อน ยวบลงมาอย่างหลีกเลี่ยงไปได้  สีจิ่วเฉินหันกลับมา แล้วจูบลงบนเส้นผมของเธอ ความรู้สึกที่ได้โอบกอดเธอไว้อีกครั้งมันดีมากจริงๆ  รู้สึกว่าหน้าอกของผู้ชายคนนี้ที่กว้างและแข็งแกร่ง ให้ความรู้สึกปลอดภัยและแข็งแรง ราวกับว่าไม่กลัวแม้แต่ ลมฝน เธอไม่รู้ว่าเมื่อไรที่ชอบความรู้สึกแบบนี้เข้าจริงๆ  ถังจือซย่าดูช่องข่าวธุรกิจและการเงินเป็นเพื่อนเขา เพียงแค่เธอไม่เหมาะสมกับช่องโทรทัศน์ที่เขาดู และอ้อม กอดของผู้ชายคนนี้ก็ให้ความรู้สึกที่สบายและผ่อนคลายมาก  เธอหรี่ตาลงอย่างไม่ทันได้รู้ตัว ด้วยอาการง่วงนอน ไปนานหลังจากนั้น เธอก็หายใจอย่างสม่ําเสมอกัน เมื่อผู้ชายคนนั้นค้นพบว่าเธอหลับไปแล้ว จึงเอื้อมมือออกไปปิดโทรทัศน์ เขาลุกขึ้นพร้อมอุ้มเธอขึ้นมาด้วยท่า  เจ้าหญิง  ทันใดนั้นถังจือซย่าก็ตกใจตื่นขึ้น มือกลับโอบรอบคอของเขาตามสัญชาตญาณ แล้วมองไปที่เข้าด้วยดวงตา ที่กึ่งหลับกึ่งตื่น “คุณจะอุ้มฉันไปไหน”  “ไปนอน”  “ฉันจะไปนอนกับลูกชายของฉัน” ถังจือ ย่าไม่ได้วางแผนที่จะนอนกับเขา  “กับใครก็เหมือนกันแหละน่า” ผู้ชายคนนั้นอุ้มเธอไปในห้องนอนหลักด้วยตัวเอง  นั่นมันจะไปเหมือนกันได้อย่างไร อาการง่วงของถังจือซย่าถูกทําให้หายไปหมดแล้ว ทันทีที่ถูกผู้ชายคนนั้น วางลง ก็วางแผนที่จะออกประตูไป แต่ผู้ชายคนนั้นใช้แขนยาวหยุดเอาไว้ แล้วกอดเธอ ให้มาเผชิญหน้ากับ  เขา  ผมยาวสลวยของถังจือซย่ากระจายไปทั่ว ชุดนอนกํามะหยี่สีขาวครีมขับใบหน้ารูปไข่ของเธอ ให้ดูทั้งบริสุทธิ์  ทั้งเย้ายวนใจ ราวกับต้องการชีวิตของผู้ชายคนนี้จริงๆ  ลูกกระเดือกของผู้ชายคนนั้นสั่นไหวเล็กน้อย ราวกับว่ากําลังพยายามอย่างหนักในการควบคุมอะไรบางอย่าง  ถังจือซย่าอ่านความต้องการที่จะปล้นและครอบครองที่อยู่ภายในแววตาของผู้ชายคนนี้ได้ เธอโพล่งคําเตือน คํานี้ออกมา …

รักวุ่นๆ ของคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 389 Read More »

ตอนที่  “ครับ แน่นอนว่าผมจะฟังคําพูดของแม่ ไม่ยั่วให้แม่โมโหครับ” เด็กน้อยกล่าวพลางพยักศีรษะน้อยๆ ของเขา “เด็กดีจริงๆ ไปเล่นเถอะ!”  เด็กน้อยเลือกอันที่ชอบที่สุดแล้วเข้าไปในห้องของเขา ถึงจือซย่าก็เอาของขวัญชิ้นอื่นๆ ของเขาใส่เข้าไปในตู้ เก็บของ แล้วจ้องมองไปที่สีหน้าที่ดีขึ้นอย่างชัดเจนของผู้ชายคนนั้น และถามด้วยความเป็นห่วงว่า “ที่เป็นหวัด ขันแล้วหรือยังค่ะ”  “หายดีแล้ว” สีจิ่วเฉินยิ้มมุมปาก “ทั้งหมดนี้เป็นความดีความชอบของคุณเลย”  ถังจือซย่าสัมผัสได้ถึงความลึกซึ้งของแววตาของเขา จึงก้มศีรษะลงอย่างเขินอายเล็กน้อย “ฉันยังไม่ได้ทํา  อะไรเลย”  “เธอไม่จําเป็นต้องทําอะไรหรอก เธอเพียงแค่ยิ้มให้ฉันเยอะๆ ก็พอ นี่มันมีประสิทธิภาพที่ดีกว่ายาดีใดๆ ใน โลกนี้ซะอีก” มุมปากของผู้ชายคนนั้นกระตุกยิ้มเล็กน้อย เมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ ลักษณะท่าทีที่เย็นชาของเขา ต่างก็หามันไม่เจออีกแล้ว  ถังจือซย่าส่งผลไม้ไปให้เขาอย่างเขินอาย “อย่ามาพูดดีไปหน่อยเลย กินผลไม้ไปเถอะ!”  อยู่ๆ สีจิ่วเฉินก็หยิบเอากล้วยหอมลูกหนึ่งให้เธอ “อยากกินไหม”  ถังจือซย่ารับมันมา ทันใดนั้นหน้าก็แดงขึ้นมาอย่างรวดเร็ว “ฉันไม่อยาก”  สีจิ่วเฉินเข้าใจได้ในทันที แล้วหัวเราะรั่วออกมาอย่างกะทันหัน “หัวของเธอคิดไปถึงไหนแล้วน่ะ ในสมองคงมี ความคิดที่เต็มไปด้วยสีสันแบบนี้สินะ”  ใบหน้าของถังจืออย่าแดงระเรื่อขึ้นมา ปฏิกิริยาตอบกลับของเธอรุนแรงมาก แต่ทว่า ผู้ชายคนนี้ก็ตั้งใจอยู่เล็ก น้อยอย่างเห็นได้ชัด  สีจิ่วเฉินหัวเราะเธออยู่ครู่หนึ่ง ถึงกินของที่อยู่ตรงนั้นของตัวเอง หลังจากนั้นก็มองไปที่เธออย่างคลุมเครือ …

รักวุ่นๆ ของคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 388 Read More »