เจ้าหนูอัจฉริยะกับคุณพ่อมาเฟีย

Read All Chapters Just Click: เจ้าหนูอัจฉริยะกับคุณพ่อมาเฟีย

อนที่ 906 ไอ่โรคจิตนั่น  หลังจากเฉินเฉินหยุดไปสักครู่เขาก็พูดเสริมขึ้นมาว่า “พอเฮอร์เป่ากับซานเป่าเห็นถุงก็อึ้งกันใหญ่ และลุงเขาก็ประหลาดใจเหมือน  กัน คงเป็นเพราะผมกับเขาคล้ายกันมากเลยทําให้แววตาอาฆาตของเขาหายไป”  เมื่อได้ยินคําพูดเหล่านี้ เยี่ยเจิ้นถึงก็รู้สึกสับสน เมื่อก่อนที่เหลิ่งเขียนเสวี่ยปิดบังเรื่องลูกๆไว้ เขาก็ยังเคยเข้าใจผิดว่าเด็กพวกนี้เป็น ลูกของเธอกับผู้ชายคนอื่น  มันเป็นเพราะเด็กสามคนนี้หน้าตาไม่เหมือนเขา  เขาคิดเสมอว่ายืนของตระกูลเยี่ยนั้นโดดเด่นมาก แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่ายืนของตระกูลเหล่งนั้นโดดเด่นกว่าและลูกของเขาก็ดัน หน้าตาคล้ายกับไอ้โรคจิตเหลิงเฟิงนั่น !!!  ความรู้สึกแบบนี้มันช่าง…  ราวกับมดนับหมื่นกําลังกัดกินหัวใจของเขา ถึงจะเจ็บปวดแต่ก็ทําได้แค่กล้ํากลืนฝืนทนไว้  น้อยใจสุด !!!  “แจ๊ดดี้ แด๊ดดี้ เป็นอะไรไป” เฉินเฉินมองหน้าซีดๆของเยี่ยเจิ้นถึงและนึกได้ว่าเขาอาจจะพูดอะไรผิดไปเลยรีบปลอบ “หม่ามีกับ คุณลุงก็หน้าคล้ายกัน อันที่จริงพวกเราเหมือนหม่าม…”  เยี่ยเจิ้นถึงไม่พูดอะไรสักคํา เขาหยิบแก้วน้ําบนโต๊ะมาจิบอีกใหญ่และเกือบจะบ้วนทิ้ง “นี่คือน้ําอะไร”  “มิลค์เชคของซานเป่าครับ…”  เฉินเฉินหันไปหาหลงหลงกับเยว่เยว่ แต่ทั้งคู่กลับไม่อยู่แล้ว  แล้วบอดี้การ์ดหญิงคนหนึ่งก็พูดว่า “นายน้อยเอ้อร์เป่ากับคุณหนูซานเป่าไปที่ครัวแล้วค่ะ”  “โอเค”  ฝั่งเหลิงเซียนเสวี่ยก็กําลังตัดแผ่นเกี๊ยวอยู่ แล้วจู่ๆเอ้อร์เป่ากับซานเป่าก็เข้ามา พวกเขาถือเค้ก ก้อนเล็กมาเพื่อทานกับหม่ามี “เอ้อร์เป่าและซานเป่า ลูกเข้ามาได้ไงเนี่ย” เหลิ่งเขียนเสวี่ยยิ้มอย่างสดใส เมื่อเห็นลูกๆ “ดูสิ หม่ามีทําแผ่นเกี๊ยวเสร็จแล้ว!” “ว้าว หม่าม สุดยอดมาก!” หลงหลงยกนิ้วโป้งซม “เมื่อก่อนหม่ามีต้มบะหมี่ยังติดหม้อเลย แต่ตอนนี้ทําแผ่นเกี๊ยวเป็นแล้ว หม่ามี พัฒนาขึ้นมากเลย!”  “หม่านี้ เก่งสุดๆไปเลย!” เย่ว์เย่วเขย่งตัวไปจับเหล่งเขียนเสวี่ยและป้อนเค้กชิ้นเล็กๆ ให้เธอ “หม่านี้ลองชิมมูสมะม่วงนี้สิ มันอร่อย  มาก”  “ขอบคุณนะจ้ะซานเป่า…” เหลิ่งเขียนเสวี่ยซึมไปหนึ่งคําแล้วก็ทําแผ่นเกี๊ยวต่อเป็นเพราะเธอได้รับคําชมจากลูกๆ เธอเลยแรง มากขึ้น “เดี๋ยวหม่านี้ก็จะทําเกี๊ยวเสร็จแล้ว รับรองว่าลูกๆจะต้องชอบแน่ๆ!”  “ขอบคุณฮะ หม่า…..”  “ให้ผมช่วยนะฮะหม่า”  พอหลงหลงกินเค้กก้อนเล็กเสร็จ เขาก็ช่วยเร่งเฉียนเสวี่ยตัดแผ่นเกี่ยว  “หิวน้ําจัง หนูอยากดื่มน้ําสักหน่อย” หลังจากเยเย่ว์กินเค้กไปแล้ว ก็รู้สึกกระหายน้ํามาก และเธอก็เห็นถ้วยชาดําข้างๆ เลยถาม “หม่ามีคะ หนูขอดื่มชาเลมอนแบล็คแก้วนี้ได้ไหม?”  “ดูก่อนนะจ๊ะว่าร้อน ไหม ถ้าไม่ร้อนก็ดื่มได้” เหลิงเขียนเสวียเตือน “อย่าดื่มเยอะนะ”  “เข้าใจแล้วค่ะ…” เย่ เย่ว์ตอบแล้วเขย่งเท้าเอาน้ําขา  และเหล่งมั่วก็ช่วยเอาลงมาให้และป้อนเธอ  เย่ เย่ว์กระหายน้ําจัด เธอกระดกดื่มเกือบหมดถ้วย  “พอแล้ว เด็กๆ ไม่ควรดื่มขาดนะ….” เหลิ่งเขียนเสวี่ยหันมองเย่ว์เยร์ “ออกไปดื่มน้ําผลไม้เถอะ”  ฮือ หนูยังหิวน้ําอยู่เลย งั้นหนูออกไปก่อนนะ”  เย่ เย่ว์วิ่งออกไปด้วยขาสั้นๆ  แล้วเหลิ่งมั่วก็ตามไปเพื่อคุ้มกัน  “เอ้อร์เป่า ลูกก็ออกไปด้วย ออกไปหาอะไรกินก่อน อย่าปล่อยให้ตัวเองหิว” เหลิ่งเขียนเสวี่ยพูดกับหลงหลง “หม่ามทําเกี๊ยวเสร็จ แล้วจะรีบยกออกไป”  “ฮะ” หลงหลงก็ออกไปเช่นกัน  และตอนนี้เยี่ยเจิ้นถึงก็เดินเข้ามาหาทั้งสองคนแล้วถามว่า “เอ้อร์เป่าและซานเป่าลูกอยากอยู่กับหม่ามีหรือกลับบ้านไปกับแด๊ดดี้”  หลงหลงกับเย่วเยวมองหน้ากัน จากนั้นก็หันไปมองที่ห้องครัวและไม่กล้าตอบ  “ไม่เป็นไร แค่พูดมาตามที่ลูกคิด” เยี่ยเจิ้นถึงคุกเข่าและกอดเด็กทั้งสอง  “ผมอยากกลับบ้าน แต่ฉันก็ทนไม่ได้ที่จะต้องแยกกับหม่ามี” หลงหลงดูเศร้า  “หนูด้วย….” เย่ว์เย่ว์ทําหน้ามุ่ยและลําบากใจเล็กน้อย “แด๊ดดี้คะ หนูสามารถพาหม่ามีกลับบ้านไปด้วยได้ไหม” 

ตอนที่ 905 ลุงของฉัน  หลังอวิ๋นรีบเอื้อมมือไปช่วยจับถ้วยน้ําชาที่กําลังจะหก แล้วขาดํานั้นก็หกใส่มือเธอนิดหนึ่ง เธอรีบชักมือกลับด้วยความปวดแสบ ปวดร้อนและค่อยๆ เป่ามือของตน  “โอ้ ขอโทษครับคุณหลิง ไม่ได้ลวกมือคุณใช่ไหมครับ” เจ้าของร้านรีบถาม “เดี๋ยวผมให้คนเอา เอากล่องยามา”  หลังอวิ๋นรีบส่ายหัวและโบกมือ ทําท่าว่าไม่ต้องและยื่นมือให้เขาดู ว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก  “ไม่เป็นไรก็ดีแล้วครับ” เจ้าของร้านถอนหายใจโล่งอก “งั้นผมไปก่อนนะ มันเป็นชาดําของคุณเหลิ่ง ผมต้องรีบนําไปเสิร์ฟ”  หลังอวิ๋นพยักหน้าและจากไปด้วยรอยยิ้ม  แล้วเจ้าของร้านก็เดินเข้าไปในครัวพร้อมกับชาดําและพูดอย่างระมัดระวัง “คุณเหลิ่ง ชาดําของคุณ ครับ พักดื่มชาให้ชุ่มคอก่อน  นะครับ”  “วางไว้” เหลิ่งเขียนเสวียตอบและยังคงทําแป้งเกี๊ยวต่อไป  “งั้นผมจะวางไว้นะ ไว้คุณค่อนดื่มก็ได้”  แล้วเจ้าของร้านก็วางซาดําไว้ จากนั้นก็ไปเร่งให้ พ่อครัวคนอื่นรีบไปเสิร์ฟอาหารของเยี่ยเจิ้นถึง  ส่วนเยี่ยเจิ้นถึงก็เล่นเกมอยู่กับหลงหลงและเย่วเย่ว์อยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็นั่งลงและแอบถามเฉินเฉิน “ต้าเป่า ลูกเคยเจอคนคนนั้น  แล้วเหรอ”  “แจ๊ดดี้หมายถึงคุณลุงเหรอ” เฉินเฉินที่กําลังอ่านเอกสารอยู่ไม่แม้เงยมองเขา “เจอกันแล้วครับ”  “ลูกเรียกเขาว่าอะไรนะ”  เยี่ยเจิ้นถึงตกใจมาก เหลิงเฟิงที่เขาว่ากันว่ากระหายเลือด เพื่อที่จะยึดอํานาจของตระกูล แม้แต่ พี่น้องของเขา เขาก็ยังไม่ไว้ ชีวิต เขาเป็นปีศาจร้ายในคราบของเทพบุตร  คนแบบนี้มีรักครอบครัวได้อย่างไร?  แล้วยิ่งเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลเยี่ยอีก….  …

เจ้าหนูอัจฉริยะกับคุณพ่อมาเฟีย ตอนที่ 905 Read More »

ตอนที่ 904 ซาดา  “ฉันสามารถโหดเหี้ยมกว่านี้ได้อีก” เหลิ่งเซียนเสงี่ยมองเขาอย่างเย็นชา “ไปให้พ้น”  “เธอ…” สีหน้าของเยี่ยเจิ้นถึงเต็มไปด้วยความโกรธ แต่เขาก็ยังคงระงับความเจ็บปวดและพูด ด้วยเหตุผลว่า “ให้ลูกๆ กลับไปกับ ผม พวกเขาไม่ปลอดภัยเมื่ออยู่กับเธอ”  “ไม่ปลอดภัยอะไรกัน ที่นั้นก็เป็นบ้านของพวกเขา”  เหลิ่งเขียนเสวี่ยเก็บเชียงแล้วรีดแป้งต่อไป  “คุณช่วยหยุดชวนทะเลาะได้ไหม” เยี่ยเจิ้นถึงรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย “คุณก็รู้ว่าเหลิงเพิ่งไม่ยอมรับพวกเขา….”  “พี่ชายฉันรักลูกๆทั้งสามคนจะตาย” เหลิ่งเซียนเสวี่ยขัดจังหวะเยี่ยเจิ้นถึง “นายไม่ต้องกังวล ชีวิตตอนที่พวกเขาอยู่กับฉันก็ไม่ด้อย ไปกว่าตอนอยู่ที่บ้านตระกูลเยี่ยของนายหรอก”  “คุณบอกว่าเหลิ่งเป็งยอมรับลูกๆ?” เยี่ยเจิ้นถึงขมวดคิ้ว “เป็นไปได้อย่างไร?”  “ทําไมมันจะเป็นไปไม่ได้” เหลิ่งเขียนเสวี่ยเลิกคิ้วและจ้องที่เขา “เลือดย่อมข้นกว่าน้ํา พวกเขาทั้งสามเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของ ตระกูลเหล่ง”  “ไม่…”  “ก๊อก ก๊อก!”  และในขณะที่เยี่ยเจิ้นถึงกําลังจะพูดก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา จากนั้นน้ําเสียงที่ถ่อมตัวของหลิงเพิ่งเขียวก็ดังขึ้นมา “เจิ้นถึงได้  เวลาแล้ว”  “แล้วเจอกัน”  เยี่ยเป็นถึงทิ้งท้ายไว้ เขาจัดเสื้อผ้าและรีบออกไป  เหลิ่งเขียนเสวี่ยก็คร้านจะสนใจเขา เธอยังคงนวดแป้งเพื่อห่อเกี๊ยวต่อไป แต่เธอไม่เก่งในเรื่องนี้ ทําเป็นครึ่งค่อนวันก็ไม่ได้สักที  เธอเลยตะโกนบอกคนข้างนอก “พาพ่อครัวเข้ามา!”  “ครับ” เจ้าของร้านตอบและรีบขยับตาไปทางพวกพ่อครัว  พ่อครัวทุกคนต่างก็หน้าซีดด้วยความตกใจ พวกเขาไม่กล้าที่จะเข้าไป เขากลัวว่าหากพวกเขาเผลอทําอะไรพลาดไปจะถูกเหลิ่ง  เขียนเสวียจะเฉือดเอา  …

เจ้าหนูอัจฉริยะกับคุณพ่อมาเฟีย ตอนที่ 904 Read More »

ตอนที่ 903 ผู้หญิงใจร้าย  “เธอทําไม่ลงหรอก!”  เยี่ยเจิ้นถึงนิ่งสงบด้วยความมั่นใจราวกับว่าเขาแน่ใจว่าเหลิ่งเขียนเสวี่ยจะไม่แตะต้องเขา  “จริงเหรอ” เหลิ่งเขียนเสวี่ยกดมีดทําครัวลงอีก  “ระวัง!!!” พ่อครัวคนหนึ่งตะโกนอย่างตื่นตระหนก “มีดทําครัวนี้คมมาก ผมลับมันทุกวันเลย….”  น่าเสียดายที่มันสายเกินไป  เลือดค่อยๆ เอ่อล้นและไหลลงมาช้าๆ…  เยี่ยเจิ้นถึงอึ้งและขมวดคิ้ว “คุณเอาจริงเหรอ”  พอทุกคนในครัวเห็นท่าทีแบบนี้ก็พากันแตกตื่น…  และเจ้าของร้านก็เบิกตากว้างด้วยความตะลึงและรีบเกลี้ยกล่อมเหล่งเขียนเสวี่ยอย่างตื่นตระหนก ” ประธานเหลิ่ง มีอะไรก็ค่อยๆ  พูดกันนะครับ…”  “ออกไป!” เหลิ่งเขียนเสวี่ยตะคอกด้วยความโมโห  “ครับ!” เจ้าของร้านรีบหนีไปพร้อมพ่อครัว  แต่เจ้าของร้านก็ไม่วายที่บอกกับบอดี้การ์ดของสองตระกูลที่เฝ้าประตูอย่างเสียงสั่นๆว่า “ข้างในตีกันแล้ว ประธานเหลิ่งเอามีด  ทําครัวจ่อคอประธานเยี่ย!!!!”  “ออ!” เหลิ่งปิงกับเหลิ่งมั่วมองกันและไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร  “พี่ฮุย….” อาไห่เริ่มกังวล  “ใจเย็นๆ” เยี่ยฮุยขยิบตาแล้วส่งซิกให้เขาไม่ต้องประหม่า  “พวกคุณจะไม่เข้าไปดูหน่อยเหรอ?” เจ้าของร้านมองพวกเขาด้วยความประหลาดใจ  “ไปทํางานของคุณเถอะ” เยี่ยฮุยพูดอย่างนิ่งๆ  “เอ่อ…”  “ฟังให้ดีนะ เยี่ยเจิ้นถึง”  เหลิ่งเขียนเสวี่ยถือมีดทําครัวและเตือนอย่างบ้าอํานาจ…  “เรื่องแรก ฉันจะต้องได้รับสิทธิ์การดูแลลูกๆ เรื่องที่สอง เยี่ยเจิ้นอวิ๋นกับหลิงหลงร่วมมือกันวางยาพิษฉันและทําร้ายแม่ถึงตาย  ความบาดหมางนี้ฉันจะต้องล้างแค้น ใครก็ปกป้องพวกนั้นไม่ได้ และเรื่องที่สาม ต่อไปอย่าพาคนรักของนายมาควงต่อหน้าฉัน นายจะคบกับใคร จะมีผู้หญิงกี่คน มันก็ไม่เกี่ยวกับฉัน …

เจ้าหนูอัจฉริยะกับคุณพ่อมาเฟีย ตอนที่ 903 Read More »

ตอนที่ 902 ยิ่งไกลยิ่งดี  “งั้นแคดดี้ก็ไปจัดการเรื่องงานเถอะครับ พวกเราก็จะทานอาหารกับหม่ามีเหมือนกัน” เฉินเฉินชําเลืองมองเหล็งเขียนเสวี่ยอีกครั้ง  เหลิ่งเซียนเสวี่ยไม่ได้ระเบิดอารมณ์ เวลาอยู่ต่อหน้าลูกๆ เธอมักจะท่าตัวเป็นคนใจกว้าง วางมาดสง่าและไม่แยแส  จะฆ่าจะแกงก็เอาไว้ทีหลัง!  “โอเค ไว้เดี๋ยวแจ๊คมาหานะ”  เยี่ยเจิ้นถึงมองเฉินเฉินอย่างซาบซึ้ง จากนั้นก็เดินไปที่ที่นั่ง  หลังอวิ๋นตามเยี่ยเจิ้นถึงไปเหมือน ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่อ่อนแอและต้องการที่พึ่งพิง  พอเหลิงปิงกับเหล่งมั่วเห็นท่าทีของพวกเขาแล้วก็หัวร้อนขึ้นมา  ส่วนอาไรก็เหลือบมองเหลิ่งมั่วที่หนึ่ง จากนั้นก็รีบก้มหัวลง  เยี่ยฮุยที่ชําเลืองมองเหลิงปิงก็ลดสายตาลง เขาดูนิ่งๆ แต่ก็มีขมวดคิ้วเล็กน้อย  A  “หม่ามีครับดูเหมือนว่าที่นี่จะมีอาหารทะเลและอาหารตะวันตก ไม่น่าจะมีอาหารเสฉวนกับบาร์บีคิวแบบที่เอ้อร์เป่ากับซานเป่า  อยากกินหรอกครับ” เฉินเฉินจงใจหลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดนี  “มีสิจ๊ะ หม่ามีให้เถ้าแก่เตรียมไว้ให้แล้ว”  เหลิ่งเซียนเสวี่ยส่งซักแล้วเหลิงปิงก็สั่งให้เจ้าของร้านเสิร์ฟอาหารทันที  “ต้าเป่า ลูกอยากทานอะไรจ้ะ” เหลิ่งเขียนเสวี่ยถาม  “ผมอยากอยากกินเกี๊ยวฮะ” เฉินเฉินอ้อนหม่าม “เกี่ยวที่หม่ามีเคยทําอร่อยมาก ไม่รู้ว่าเกี๊ยวร้านนี้จะนี่ทําออกมาได้ดีแค่ไหน”  “งั้นหม่ามีห่อเกี๊ยวให้เอง” เหลิ่งเขียนเสวี่ยรีบพูด “แต่หม่ามนี้ไม่ได้ทําเกี่ยวมานานแล้ว ถ้าไม่อร่อยก็อย่าโทษหม่ามนะ ”  “ไม่มีทางโทษหม่ามหรอกฮะ” เฉินเฉินตื่นเต้นมาก “ขอแค่เป็นเกี๊ยวที่หม่ามเป็นคนทํา ผมก็ชอบทั้งนั้นแหล่ะ!”  “ผมก็อยากกินเกี่ยวที่หม่ามทําเหมือนกัน” หลงหลงรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย “ผมไม่ได้กินมานานแล้ว จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่ลืมรสชาติ  ของมันเลยล่ะ…”  “หนูก็เหมือนกัน” เย่ว์เย่ว์เลียริมฝีปากและยื่นหน้าน้อยๆ …

เจ้าหนูอัจฉริยะกับคุณพ่อมาเฟีย ตอนที่ 902 Read More »

ตอนที่ 901 ลูกชายอัจฉริยะ  “ซอฟต์แวร์ฉายภาพนี้ถูกพัฒนาโดยนายน้อยเฉินเฉินค่ะ” เหลย พูดเบา ๆ “และก็ได้มีการยื่นขอจดสิทธิบัตรในชื่อของเขาไป  นานแล้ว”  “หา?  ทุกคนตะลึง พวกเขาคิดไม่ถึงว่าเด็กหกขวบ จะมีความสามารถและพรสวรรค์เช่นนี้  “มันเป็นเรื่องจริงใช่ไหม” เจ้าของร้านทิ้งมาก “เพื่อนของฉันหลายคนก็ซื้อซอฟต์แวร์นี้มา แต่นักพัฒนาซอฟต์แวร์นี้กลับเป็นแค่ เค็กคนหนึ่งนี่นะ”  “มันถูกพัฒนาขึ้นมาตั้งแต่เมื่อปีที่แล้ว” เฉินเฉินเฉยมาก “แต่เพิ่งวิ่งขายในตลาดตอนวันปีใหม่และแอ๊ดดี้ก็บันทึกผลกําไรทั้งหมดที่ ได้มาจากซอฟต์แวร์นี้ในชื่อของผม!  “ผมก็ซื้อมาชุดหนึ่งเหมือนกัน ดูเหมือนว่าผมก็จะมีส่วนรวมในธุรกิจของเถ้าแก่ตัวน้อยซะแล้ว ฮ่าฮ่า…” เจ้าของร้านหัวเราะ  “ต้าเป่า พี่เก่งมาก!” เย่ เย่ว์ยกนิ้วให้เขา  “พี่ลาเลิศสุดๆ…” หลงหลงชม แต่ก็ละอายใจเล็กน้อย “เหมือนผมจะทําอะไรไม่เป็นสักอย่าง”  “นายก็มีความถนัดของนาย เหมือนเรื่องปืนผาพี่ก็ขึ้นไม่เก่งเท่านาย” เฉินเฉินตบไหล่เขา จากนั้นก็พูด กับเย่ว์เย่ว์ “ซานเป่า ถ้าเธอ ชอบ พี่ก็จะสร้างมันไว้ให้ที่บ้านสักอัน มีฉากให้เลือกมากกว่าหนึ่งร้อยฉาก แค่ เลือกให้เข้ากับการตกแต่งห้องก็พอ”  “ขอบคุณนะ ต้าเป่า” เย่ เย่ว์พยักหน้าอย่างมีความสุข  “ต้าเป่า ลูกโตขึ้นแล้ว” เหลิ่งเขียนเสวี่ยภูมิใจมาก  “ผมบอกตั้งแต่แรกแล้ว ว่าต่อไปนี้ผมสามารถปกป้องหม่ามิได้!” …

เจ้าหนูอัจฉริยะกับคุณพ่อมาเฟีย ตอนที่ 901 Read More »

ตอนที่ 900 ร้านอาหารโอเชี่ยน  ภายในรถรถโรลส์รอยซ์ คิ้วของเหลิ่งเขียนเสวี่ยขมวดแน่น สายตาเปลี่ยนเป็นต้น….  – “เมื่อกี้เป็นรถของตระกูลเยี่ย  เหล่งปิงหลุดปากพูดออกมา พอเห็นเฉินเฉินหลังจากพูดจบ เธอก็รีบหุบปากทันที  เฉินเฉินขมวดคิ้วเล็กๆ ทันที จากนั้นก็คลายออก และใช้งานคอมพิวเตอร์ต่อไป เหมือนไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น  “เหลิงปิงเข้าไปใกล้ข้างหูของเหลิ่งเขียนเสวี่ย และพูดเบาๆ ว่า “เมื่อคนของตระกูลเยี่ยพาหลิงหลงไปยังสถานที่ห่างไกลที่จัด เตรียมไว้เพื่อปกป้องเธอ วันนี้คุณผู้ชายส่งคนไปจับ แต่คนตระกูลเยี่ยปกป้องไว้ได้ นึกไม่ถึงว่าตอนนี้จะส่งไปพักผ่อนที่ภูเขาทาง  ใต้”  เหลิ่งเขียนเสวี่ยไม่พูดอะไร แต่สายตากลับเย็นเหมือนน้ําค้างแข็ง  พอผ่านการต่อสู้กับเยี่ยเจิ้นอวิ๋นเมื่อคืน ความจริงเกี่ยวกับเรื่องไล่ฆ่าที่ประเทศไทยในตอนนั้นปรากฏ เยี่ยเจิ้นอวิ๋นบงการอยู่เบื้อง หลัง ส่วนหลิงหลงก็เดินทางไปปฏิบัติการที่ประเทศไทย….  ชัดเจนมากว่าหลิงหลงคือมือสังหารคนนั้น เป็นคู่อริที่เหลิ่งเขียนเสวี่ยไม่อยากอยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน  เยี่ยเป็นถึงไม่เพียงไม่แก้แค้นให้เธอ แต่กลับซ่อนฆาตกรเอาไว้ เพื่อปกป้องฆาตกรคนนี้ ถึงขนาดพาเธอไปเลี้ยงดูอยู่ที่บ้าน!!!  พอคิดมาถึงตรงนี้ ความโกรธอย่างรุนแรงก็ลุกไหม้อยู่ภายในใจของเหล่งเขียนเสวี่ย….  “อย่าโกรธเลยค่ะ อยู่เป็นเพื่อนลูกๆ ก่อนเถอะ” เหลิ่งมั่วพูดเกลี้ยกล่อมเบาๆ ว่า “ตอนเย็นกลับไปค่อยคุยกัน”  พอเหลิ่งเขียนเสวี่ยหันไปมองลูกๆ ทั้งสามคน เธอก็เศร้าใจอย่างไม่มีสิ้นสุด ถ้าหากไม่เห็นแก่พวกลูกๆ เธอคงจะลงมือกับตระกูล เยี่ยไปนานแล้ว จะเมตตาและใจอ่อนครั้งแล้วครั้งเล่าได้อย่างไร  เยี่ยเจิ้นถึงคิดว่าเธอมีความสามารถแค่นี้จริงๆ เหรอ  …

เจ้าหนูอัจฉริยะกับคุณพ่อมาเฟีย ตอนที่ 900 Read More »

ตอนที่ 899 ขับแซงไป  “ใช่แล้ว ใช่แล้ว” เหลิ่งเขียนเสวี่ยส่งสายตาขอบคุณเฉินเฉิน  “งั้นก็ดีค่ะ” เย่ว์เย่ว์ถือชื่อเป่าน้อยด้วยมือทั้งสองข้าง ลูบปีกของมันด้วยความอ่อนโยน “ชื่อเป่าน้อย ต่อไปฉันจะปกป้องแกดีๆ จะ ไม่ให้แกบาดเจ็บอีกแล้ว”  “ซานเป่า ซานเป่า!” ชื่อเป่าน้อยเอาหัวถูมือเล็กๆ ของเย่ว์เย่ว์  “เอาล่ะ พวกหนูรีบนอนสักหน่อยเถอะ เดี๋ยวจะไม่มีแรงเล่นกันนะ “เหลิ่งเขียนเสวี่ยเกลี้ยกล่อมลูกๆ “ร้านอาหารที่หม่านี้จองอยู่ ริมทะเล ที่นั่นมีสวนสนุกขนาดเล่น แถมยังเล่นทรายได้ด้วย”  “ว้าว เยี่ยมไปเลย ขอบคุณค่ะหม่า” เย่ว์เย่ว์ส่งเสียงด้วยความดีใจ  “ริมทะเล มีสวนสนุก….” หลงหลงคิดอย่างละเอียด และกล่าวว่า “หรือว่าจะเป็นร้านอาหารที่แด๊ดดี้พาพวกเราไปบ่อยๆ ชอบว่า  อะไรนะ ทิงไห่”  “ใช่แล้ว ชื่อว่าทิ้งไห่”  เหลิงเขียนเสวี่ยชอบไปที่ร้านอาหารนั้น เป็นบ้านทําด้วยกระจกทั้งหลัง เห็นวิวทะเลสามร้อยหกสิบองศา ด้านในตกแต่งด้วย  ดอกไม้สดและพืชพันธ์สีเขียวเต็มไปหมด…  ตอนเธอไปกินข้าวกับอยุคหลุยส์ที่นั่นคราวก่อน เจอกับเยี่ยเจิ้นถึงด้วย  ขณะครุ่นคิด โทรศัพท์ของเหลิงเขียนเสวี่ยก็ดังขึ้น ดยุคหลุยส์เป็นคนโทรมา พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาพอดี  เหลิ่งเขียนเสวี่ยรับสาย “หลุยส์”  “เซียนเสวี่ย งานแถลงทะเลจีนใต้ของพวกเธอต้องมาถึงก่อนวันที่สิบสองเหรอ” …

เจ้าหนูอัจฉริยะกับคุณพ่อมาเฟีย ตอนที่ 899 Read More »

ตอนที่ 898 สัตว์เลี้ยงสองตัว  ความจริงเหลิงเขียนเสวี่ยรู้ว่าหลักๆ พวกลูกๆ โดนเหล่งที่เพิ่งทําให้ตกใจกลัว ดังนั้นจึงโวยวายว่าอยากจะกลับไป  เพื่อหลีกเลี่ยงเหล่งที่เชิง เธอจึงพาพวกถูกๆ ออกไปกินข้าว และผ่อนคลายอารมณ์  ก่อนออกจากบ้าน เหล่งเขียนเสวี่ยซักถามเหลมอว่า “ตอนนี้อาการของพวกเขาเป็นยังไงบ้าง ออกไปข้างนอกได้ใช่ไหม”  “ได้ค่ะ ไข้ลดแล้วแต่นอนไม่ค่อยหลับ ออกไปสู่อากาศสักหน่อยคงจะดีค่ะ”  เหลยอ อยากจะออกไปจากที่นี่เร็วๆ เช่นกัน ไม่อย่างนั้นเธอมักจะรู้สึกอันตรายตลอดเวลา  “ถ้าอย่างนั่นก็ดี”  เหลิ่งเขียนเสวี่ยบอกให้คนเตรียมรถโรลส์รอยซ์ตัวถังยาว ด้านหน้าและด้านหลังมีรถจี แพตตันขับอยู่สองคัน  แต่ทว่า ภายในรถโรลส์รอยซ์ตัวถังยาว ดวงตาขนาดใหญ่จ้องมองด้วยตาขนาดเล็ก ต่างก็หวาดกลัวเป็นอย่างมาก…  นกอินทรีกับซื้อเป่ายืนอยู่บนพนักพิงโซฟา ใช้ท่าทางเย็นชาจ้องมองนกแก้วบัดเจริการตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้า  ชื่อเป่าน้อยยืนอยู่บนโซฟาด้วยอาการตัวสั่น พอเงยหน้ามองเจ้าสัตว์ยักษ์ใหญ่ตัวนี้ ดวงตาเล็กๆ ก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ร่าง กายเล็กๆ สั่นเทาอย่างต่อเนื่อง แถมขนสีเขียวเป็นมันเงาก็หล่นลงมาอีกด้วย  เย่ เย่ว์เม้มปากเล็กๆ มองนกอินทรีตัวนั้นทั้งน้ําตา มืออันขาวผ่องดึงชายเสื้อของเหลิงเขียนเสวี่ย และกล่าวด้วยเสียงสะอึกสะอื้น ว่า “หม่าม หนูอยากร้องไห้!”  “ไม่ต้องกลัว มันจําได้แล้วว่าพวกหนูเป็นเจ้าของตัวน้อยของมัน ไม่มีทางทําร้ายหนูหรอก”  เหลิ่งเขียนเสวี่ยเรียนรู้จากบทเรียนเมื่อวาน กลัวว่าจะเจอคนของเยี่ยเจิ้นอวิ๋นระหว่างทาง ดังนั้นจึงจัดการต่อสู้ใหญ่แบบนั้น  ส่วนนกอินทรีกับชื่อเป่า …

เจ้าหนูอัจฉริยะกับคุณพ่อมาเฟีย ตอนที่ 898 Read More »